- DAMOCLES
- DAMOCLESunus ex assentatoribus Dionysri Siciliae tyranni, De quo historiam sequentem narrat Cic. Tuscul. 5. Cum quidam ex Dionysii assentatoribus Damocles commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem dominatus, rerum abundantiam, magnificentiam aedium regiarum, negaretque unquam beatiorem quenquan, fuisse. Visne igitur, inquit, o Damocles, quoniam haec te vita delectat, ipse eandem degustare, et fortunam experiri meam? cum se ille cupere dixisset, collocari iussit hominem in aureo lecto, strato pulcherrimo, textili stragulo, magnificis operibus picto: abacosque complures ornavit argento, auroque caelato. Tum ad mensam eximiâ formâ pueros delectos iussit consistere, eosque ad nutum illius intuentes diligenter ministrare. Ader ant unguenta, eoronae, incendebantur odores, mensae conquisitissimis epulis exstruebantur. Fortunatus sibi Damocles videbatur. In hoc medio appar atu fulgentem gladium e lacunari setâ equinâ appensum demitti iussit, ut impenderet illius beati cervicibus. Itaque nec pulchros illos administratores adspiciebat, nec plenum artesargentum, nec manum porrigebat in mensam: iam ipsae diffluebant coronae; denique exoravit tyrannum, ut abire liceret, quod iam beatus nollet esse. Horat. Carm. l. 3. od.1. v. 17. et seqq.Districtus ensis cui super impiaCervice pendet, non Siculae dapesDulcem elaborabunt saporem,Non avium citharaeque cantusSomnum reducent.Nic. Lloydius.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.